Kodeks

Z wykładu prawa rzymskiego dowiedziałem się, że apogeum rzymskiego geniuszu prawnego znalazło swe ucieleśnienie w Kodeksie Justyniana. Z podręcznika Prof. Kunderewicza (nota bene Cezary) nie mogłem jednak uzmysłowić sobie, czym jest KODEKS. Postanowiłem więc, że już na I roku studiów kupię KODEKS CYWILNY i sam zobaczę, czy jest to naprawdę tak genialne. Kupiłem więc KODEKS CYWILNY i podekscytowany zacząłem czytać w pociągu. Przez ponad godzinę czytałem cztery następujące artykuły (kapitalikami zaznaczam to, czego nie rozumiałem):
Art. 1 Kodeks niniejszy reguluje STOSUNKI CYWILNOPRAWNE między osobami fizycznymi i OSOBAMI PRAWNYMI.
Art. 3 Ustawa nie ma MOCY WSTECZNEJ, chyba że to WYNIKA z jej BRZMIENIA LUB CELU.
Art. 5 Nie można CZYNIĆ ze SWEGO prawa UŻYTKU, który by był SPRZECZNY ze SPOŁECZNO-GOSPODARCZYM PRZEZNACZENIEM tego prawa lub z ZASADAMI WSPÓŁŻYCZIA SPOŁECZNEGO. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za WYKONYWANIE PRAWA i NIE KORZYSTA Z OCHRONY.
Art. 6 CIĘŻAR udowodnienia FAKTU spoczywa na osobie, która z faktu tego WYWODZI SKUTKI PRAWNE.
Art. 7 Jeżeli USTAWA UZALEŻNIA SKUTKI PRAWNE od DOBREJ LUB ZŁEJ WIARY, DOMNIEMYWA SIĘ ISTNIENIE dobrej wiary.

Niewiele jest dzieł, które pięknem myśli dorównują kodeksom cywilnym i procedury cywilnej.