Nostromo

Jednym z moich ulubionych pisarzy jest Joseph Conrad (twórca powieści psychologicznej) oraz pierwszej powieśći politycznej „Nostromo”. Główny bohater pyta: „Jeśli wszyscy mi wierzą, to skąd będą wiedzieć, że tym razem skłamię?”
Nie przeczytałem wielu książek J.C. Jednym z powodów jest to, że każde zdanie Conrada chcę nabyć na własność, a nie czytać. Każdy szczegół i motyw w jego powieści wraca do mnie z siłą osobistej modlitwy. Żaden pisarz nie tworzy – dla mnie – obrazów tak, że słyszę i widzę je tak wyraźnie. Pamiętam całe frazy i zdania. Każdy pisarz ma jakiś rytm: Conrad – rytm, który gra w uszach jak masajskie lub indiańskie bębny. „Nostromo” zaczyna się tak:

– „W czasach rządów hiszpańskich, i przez wiele lat później, miasteczko Sulaco (luksusowe piękno jego pomarańczowych ogrodów zaświadcza o jego starożytności) pod względem handlowym nie było nigdy niczym bardziej ważnym niż niewielki nadbrzeżny port, o stosunkowo dużych lokalnych obrotach skórami bydlęcymi oraz indygo”.

– „In the time of Spanish rule and for many years afterwards the town of Sulaco (the luxuriant beauty of its orange gardens bears witness to its antiquity) had never been commercially anything more important than a small costing port with a fairly large local trade in ox-hides and indigo”.