Prawdziwy Prawnik

W powieści „Paragraf 22” jest wzmianka o dwóch prawnikach naukowcach, którzy mniemają o sobie samych, że wybitny umysł prawniczy odznacza się tym, że nigdy nie zniża się do zajmowania się jakimkolwiek PRAKTYCZNYM PROBLEMEM. Spotkałem w trakcie swej pracy dwóch Wybitnych – W TYM ZNACZENIU – Prawników.

Chcę jasno powiedzieć, że Prawnicy ci byli naprawdę uzdolnieni. Jednak pielęgnowana przez nich programowa izolacja od rzeczywistości przynosiła dziwne efekty. Jednego z tych Prawników poprosiłem o sporządzenie PORÓWNANIA konkretnej decyzji o pozwoleniu na budowę oraz decyzji zamiennej. Po kilku minutach otrzymałem zdawkowy email, z którego niestety nic nie wynikało i którego nie dało się zrozumieć. Poprosiłem zatem, aby Prawnik ów przygotował tabelkę, która pokazywałby jasno różnice między jedną a drugą decyzją.

Prawnik wysłuchał mnie i powiedział tonem nieukrywanej wyższości: „A ha, rozumiem – czyli chodzi panu o to, aby zrobić to tak ŁOPATOLOGICZNIE?”. Potwierdziłem, że właśnie o to mi chodzi. Po dwóch dniach otrzymałem tabelkę, której nie dało się niestety zrozumieć oraz zawiłe wywody pod tabelką. Okazuje się, że brak zdolności praktycznego myślenia może być niemal tak samo dużym problemem jak brak zdolności myślenia wysoce abstrakcyjnego. A może większym.