Warszawa

Do Stolicy przyjechałem w 2003 r. W tygodniu mieszkałem w Warszawie, a na weekendy wyjeżdżałem jak SŁOIK. Przez cały czas MYŚLAŁEM, że mój pobyt w Warszawie jest przejściowy i wkrótce przestanę być SŁOIKIEM tzn. wrócę do Łodzi. Wiosną 2013 r. nadal tak MYŚLAŁEM. Mieszkałem wtedy w pobliżu Ogrodu Saskiego i chodziłem tam często na spacer.

Gdy któregoś dnia poszedłem kolejny raz na spacer, zauważyłem w swojej głowie nie swoją myśl: JA NIE UMIEM NORMALNIE FUNKCJONOWAĆ i NORMALNIE SIĘ CZUĆ, GDY NIE WIDZĘ TEGO MIASTA. Pamiętam dokładnie momenty, gdy po raz pierwszy wchodziłem na różne PLACE w Warszawie, których wcześniej nie znałem: Plac Bankowy, Plac Trzech Krzyży, Plac Starynkiewicza, Plac Dąbrowskiego, Plac Grzybowski, Plac Wilsona, Placu Unii Lubelskiej. Nie wiedziałem kiedyś, o czym śpiewa „Lady Pank”: „… pełna ulic, PLACÓW, drzew”.

W Warszawie widzę też to, o czym kiedyś mogłem tylko czytać. K. Przerwa-Tetmajer pod koniec życia zamieszkał w Hotelu Bristol, wykupił mu tam dożywotni pobyt w jednym apartamencie jakiś chyba hrabia. Gdy byłem raz w Bristolu niejako „od kuchni”, dopytywałem – nafaszerowany w szkole Młodą Polską – gdzie jest ten pokój. Hotel Bristol to jeden z najpiękniejszych budynków w Polsce: zachęcam do odwiedzania oraz tych placów. A pokój Tetmajera ….