Wyrok

Gdy Sąd ogłasza wyrok, mam uczucie podobne do zbyt gwałtownego zakochania. Taki rodzaj motyli w brzuchu. Dopiero z ostatniego zdania sentencji dowiadujemy się, co Sąd zdecydował. Czytanie wyroku polega na tym, że najpierw Sąd odczytuje szereg formalizmów. Czas się wtedy dłuży, a wszyscy wtedy stoją oprócz Sądu. Pewnego razu Sąd Najwyższy miał udzielić odpowiedzi na PYTANIE PRAWNE zadane przez Sąd Apelacyjny. W sprawie występowało wiele niemieckich firm, które miały w nazwach słowa w rodzaju: Unternehmung, Bau, a wszystkie te nazwy były wieloczłonowe. Na sali rozpraw oprócz stron i uczestników była obecna także cała klasa uczniów, która właśnie przyszła na lekcję o sądownictwie. W końcu Sędzia zaczął odczytywać orzeczenie, w którym pełno było niemieckich słów, a szczególnie często Unternehmung.

Sąd wymawiał także nieme „h” i ogłaszał: „Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy: z WNIOSKU: Firma Bau Umbau, Firma Bau Produktionsbetrieb, Firma Unternehmen Bau, Fima Vorgan Operation Bau, PRZECIWKO: Firma Unternehmung Aufzug, Firma Unternehmung oraz z UDZIAŁEM: Firma Meisterwerk Betrieb Bau Bebau, Firma Aufzug Unternehmung, postanawia”. Uczniowie już wiercili się. W końcu Sąd doczytał gąszcz niemieckich nazw i ogłosił, że zdecydował: „ODMÓWIĆ UDZIELENIA ODPOWIEDZI NA ZADANE PYTANIE”.