Akcja

Córka przysłała mi do przeczytania esej. Ja w trakcie studiów nie napisałem żadnego. Podobno pisanie esejów wyrabia wiele kompetencji. Moim skromnym zdaniem ZASÓB kultury prawniczej jest jednak niebywale wyższy (niż 25 lat temu), jeśli wziąć pod uwagę TYLKO LICZBĘ rozpraw doktorskich, które ukazują się w Polsce, a tym bardziej – JAKOŚĆ tych rozpraw. Zaglądam czasem do publikacji wydawniczych i jestem pod wrażeniem tego, ile jest bardzo dobrych i rewelacyjnych publikacji (sądząc tylko po tym, ile można w nich znaleźć użytecznej i jasno wyłożonej wiedzy). To wielka zaleta, jeśli publikację prawną da się czytać z zainteresowaniem.

Myślę, że trudno dziś znaleźć publikację, która nie spełnia tego kryterium. A przecież o prawie nie da się pisać tak porywająco jak P. Jasienica o historii. „Polska Piastów”, „Polska Jagiellonów” i „Rzeczpospolita Obojga Narodów” biją na głowę H. Sienkiewicza. Z tego, co czytałem, chyba tylko P. Johnson wywołał we mnie tyle samo emocji, gdy czytałem jego: „Historia świata”, „Historia Żydów” i „Historia Anglików” (to było 30 lat temu).

Pierwsze zdanie „Historii świata” było tak inne, że pamiętam je cały czas i nie poszedłem już spać przez dwie noce, dopóki nie skończyłem czytać. Nie wiem, czy dziś też bym tak to ocenił. Nie MA NA TO CZASU!!