Max Bense And Alfred Tarski

Oprócz jurisprudence oraz filozofii prawa i procesu przeżyłem, krótką fascynacje prawem podatkowym. Napisałem pracę magisterską z „Nadpłaty podatku”, za którą otrzymałem III miejsce w ogólnopolskim konkursie prac magisterskich z prawa finansowego ogłoszonym przez PWC. Był rok 1997. Pracowałem w Izbie Skarbowej i administracji. Po skończeniu aplikacji w 2003 trafiłem do nieruchomości najpierw w Urzędzie Miasta Warszawy, potem w kancelariach Squire Sanders i BEITEN Burkardt. Nieruchomosci stały się moją nową pasją rzemieślniczą.

Ze studiów oprócz trzech prawniczych dziedzin była jeszcze fascynacja teorią pieniądza oraz zjawiskiem inflacji. Później jeszcze odkryłem nowego boga – Petera Druckera. Jest najlepszy, w tym co i jak pisze. Na koniec przyszły zainteresowania z antropologii (Ernesto de Matino) i historii religii (Mircea Eliade). Do tego zawsze interesowałem się psychologią i za absolutny geniusz uważam C.G. Junga. Mam dużą część jego prac. Do filozofii i logiki dodałbym semiotykę Ch.S. Peirce’a oraz Maxa Bense, który stworzył wybitny ośrodek badań semiotycznych we Frankfurcie. Bense zszokował mnie, gdy napisał, że teoria prawdy A. Tarskiego nie jest aż nadzwyczajnym odkryciem.